در خیال دیگری می رفت.......

و من چه عاشقانه کاسه ی آب پشت سرش خالی می کردم!!!

دیدی دلم شکست

دیدی که این بلور درخشان عمر من

بازیچه بود؟

دیدی چه بی صدا دل پر ارزوی من

از دست کودکی که ندانست قدر ان

افتاد بر زمین

دیدی دلم شکست؟!!!

من چشمهایـــم را بستم و تو قایــم شدی ...

من هنـــوز روزها را می شــمارم!...

و تـــو پیدا نمیشوی !...

یا من بازی را بلــد نیستم... یا تو جر زدی؟...!

اجازه خدا ؟

میشه ورقمو بدم ؟

میدونم وقت امتحان تموم نشده!

ولی خسته شدم...!

خیالت راحــتـــــــــــــ…

دلم درد میکنـــــــــــــــــــــــــــــــــــد….

انگــــــــــــــــــــــار…. خام بودنــــــــــــــــــــــــــــد…

خیال هایی که به خوردم داده بــــــــــــــــــــــــــــــــودی…!

به انتهای بودنم  رسیده ام…

اما … اشک نمی ریزم…

پنهان شده ام پشت لبخندی که درد میکند…!

تســــبــیح شده ام زیر انگشــــتانت

دانـــه دانــــه میـــرانـــی ام

تا خــــودت را بالا ببـــــری . . .

“دوستت دارم”

تکیه کلام تو بود

من بی جهت به آن تکیه داده بودم…!!!

چه بی تفــــــــاوت زندگــــــــی می کنند
آدمــــهــــــــا ...
بی آنــــــــکه بداننـــــــد در گوشـــــــه ای از دنیــــــــــا
تمــــــــام دنیـــــــــای کَســـــــــی شـده انــــــــد...!

دُنـبـال ِ کَـلاغـیْ می گـردَم ،

تا قـآرقـآرَش رآ بـه فـال ِ نـیـکْ بـگیـرَم ،

وقـتـی…قآصـِدَکـْ ـهـا هـمـه لال انـد !!!

حکایت ما آدم ها …
حکایت کفشاییه که …
اگه جفت نباشند …
هر کدومشون …
هر چقدر شیک باشند …
هر چقدر هم نو باشند
تا همیشه …
لنگه به لنگه اند …
کاش …
خدا وقتی آدم ها رو می آفرید …
جفت هر کس رو باهاش می آفرید …
تا این همه آدمای لنگه به لنگه زیر این سقف ها …
به اجبار، خودشون رو جفت نشون نمی دادند…